Bu içerik yatırım tavsiyesi değildir. Yazarın adı geçen hisselerde pozisyonu yok. Wccftech’in açıklama ve etik politikası bulunmaktadır.
ABD hükümeti ile Intel arasında geçen hafta sonuçlanan “nakit karşılığı hisse” anlaşmasının sıra dışılığı hâlâ finans dünyasının gündeminde. Morgan Stanley analisti Joseph Moore da tartışmaya temkinli bir yorumla katıldı.
ABD hükümeti, Intel’e ayrılan toplam 11,1 milyar dolarlık desteği hisseye çevirmeye hazırlanıyor: Henüz aktarılmamış 5,7 milyar dolarlık CHIPS Act hibesi, Pentagon’un Secure Enclave programından 3,2 milyar dolar ve Intel’in daha önce aldığı 2,2 milyar dolarlık CHIPS Act hibesi bu pakete dahil.
Planlanan yapıya göre hükümet, tanesi 20,47 dolardan 433,3 milyon adet yeni Intel hissesi alacak ve şirkette yüzde 9,9 pasif paya sahip olacak. Bu pay, yönetim kurulunda koltuk içermiyor.
Ek olarak hükümet, Intel’in döküm (foundry) işinin yüzde 49’undan fazlasını satması halinde devreye girecek, hisse başı 20 dolar kullanım fiyatlı 5 yıllık bir varant da aldı. Bu hak, gerekirse Intel’de ilave yaklaşık yüzde 5 paya daha kapı açıyor. Kısaca, döküm tarafında çoğunluk satışını zorlaştıran bir fren etkisi var.
Trump yönetimi anlaşmanın Intel için “ilaç” olacağını düşünüyor. Beyaz Saray ekonomik danışmanı Kevin Hassett, 25 Ağustos 2025’te CNBC’ye “nakit girişiyle Intel toparlanır” mesajı verdi.
Joseph Moore ise daha temkinli: Ona göre Intel’in toparlanması hızlı olmayacak ve başlangıç noktası mikroişlemci yol haritasını güçlendirmek. “Hızlı çözüm yok.” Morgan Stanley, Intel’in yıllara yayılan ve sürekli değişen döküm stratejisine ikna olmuş değil.
Moore, Intel’in önce mikroişlemci pazar payını istikrara kavuşturması gerektiğini vurguluyor. Aksi halde, 14A gibi ileri düğümlere agresif yatırımın gerektirdiği ölçeğe ulaşmak zorlaşacak. Intel’in açıklamalarına göre 10 nm ve 7 nm tabanlı eski nesil ürünlerinin tükenmiş olması da müşterilerin yeni Intel 4 yerine fiyat/performans olarak bu ürünleri tercih ettiğine işaret ediyor.
Hükümetin alacağı payın stratejiye bağlayıcı şartlarla gelmesi halinde bunun en iyi yol olmayabileceğini söyleyen Moore, döküm işinin kaderinin millî duygularla değil finansal ve stratejik gerçeklerle belirlenmesi gerektiğini düşünüyor.
Analiste göre Intel’in döküm birimi yılda 10 milyar doların üzerinde zarar yazıyor; 20 milyar doları aşan net borç ve devam eden proje yükümlülükleri var. Kâra geçiş ufku belirsiz.
Intel farklı yeniden yapılanma seçeneklerini masada tutuyor: Hem işlemci hem döküm işini bir arada götüren IDM 2.0, klasik IDM 1.0’a dönüş ya da “fab‑lite” yaklaşımı. Her yolun artı-eksi tarafları var. Potansiyeli en yüksek olan IDM 2.0; fakat Intel sunucu tarafında performans liderliğini gösteremezse riski de en yüksek olan model.
Moore, şirketin son dönemde benimsediği temkinli beklenti yönetimini olumlu buluyor. Ona göre Intel, mikroişlemcide pay geri kazanıp maliyetlerini yıllık yaklaşık 60 milyar dolar gelir ölçeğine uygun hizaya çekerse, yeni fab’lar ya da karmaşık devlet müdahalelerine ihtiyaç duymadan da makul getiriler üretebilir.
Kaynak: wccftech.com
